اسم من بومادران مى باشد. به من علف هزار برگ - زهرة القندیل هم گفته اند. در کتابهاى گیاه شناسى قدیم ایران ، اسم یک نوع من برنجاسب و نوعى دیگرم قیصوم ذکر شده است ، بطور خودرو در ایران و نقاط مختلف اروپا، در کنار جاده ها و دشت مى رویم ، سر شاخه هاى گلدار من داراى یک اسانس معطر فرار و چند ترکیب دارویى است مقدارى اینولین - مواد چربى و مومى و کمى تانن هم دارم ، مرا در اروپا به عنوان تب بر و نیروبخش و ضد تشنج استعمال مى نمایند، مصرف من براى ادرار زیاد مى کنم - تب شکن هستم جوهر مرا به صورت مالیدنى مى توانید بر روى محل دردناک اورام و روماتیسم استعمال کنید، و با وازلین و روغن هاى دیگر مخلوط کرده ، و بعنوان پماد یا کرم مسکن بکار برید. جوشانده ى سر شاخه هاى گلدار من عادت ماهانه زنان را باز مى کند و زایمان را آسان مى سازد و سنگهاى کلیه و مثانه را میریزاند. ضماد من جهت درد سینه و انواع سردرد و سرسام بکار برده شده است . این ضماد اورام را مى خواباند و اگر روى شقیقه بگذارید، دماغ را باز مى کند. پاشیدن سوخته من روى زخم مفید است - استنشاق آب جوشانده ى من جهت درمان زکام و نزله و آنفولانزا توصیه شده است ، این جوشانده ضد تنگى نفس - معالجه تب و لرز - پاد زهر سموم و مسکن دردهاى مفاصل و عرق النساء مى باشد، بخورد و دود من حشرات را فرار مى دهد. اگر ضماد مرا روى محل نیش عقرب بگذارید، فورا درد آنرا ساکت مى کنم . سوخته مرا براى جلوگیرى از خونریزى بکار مى برند، اگر ضماد مرا گرم گرم روى محل گرى بگذارید به روییدن مو کمک مى کنم سابقا براى زود درآمدن ریش ، سر شاخه هاى مرا با روغن ترمس (باقلاى مصرى ) مخلوط کرده ، روى صورت جوانان و مردان کوسه مى گذاشتند و عقیده داشتند که اثرش قطعى است . براى تسکین اعصاب دم کرده پنج درصد مرا بکار برید.